Historia samochodu Warszawa sięga lat dwudziestych i jest oparta na konstrukcji Forda A. Fordy te były później wytwarzane w Związku Radzieckim, w Gorkowskich Zakładach Samochodowych w mieście Gorkij (obecnie Nizhnij Novgorod) nad Wołgą, jako GAZ A, oraz ich ciężarowa odmiana GAZ AA. Nowe nadwozie zostało zaprojektowane przez Rosjan pod koniec wojny. Samochód z tym nadwoziem, który po raz pierwszy zaprezentowano w 1946 roku, nosił nazwę Pobieda M-20 (ros. zwycięstwo). Oznaczenie M-20, pochodziło od nazwiska Wiaczesława Mołotowa, ówczesnego ministra spraw zagranicznych ZSRR. Seryjną produkcję tych samochodów rozpoczęto w 1948 roku.

Pojazd od początku nie miał szczęścia. Liczne niedoskonałości i wady konstrukcyjne zmuszały do wprowadzania ciągłych zmian i modyfikacji, a nawet były przyczyną przerw w produkcji. Mniej więcej w tym samym czasie, w Warszawie zostało utworzone Przedsiębiorstwo Fabryka Samochodów Osobowych. Jego zadaniem miała być produkcja samochodów wg licencji Fiat-a. O wyborze marki zadecydowała prawdopodobnie przedwojenna tradycja w wytwarzaniu samochodów Fiat w Polsce. Na mocy zawartej z Włochami umowy, rozpoczęto pracę przy budowie fabryki. Kontrakt z Fiatem zerwano jesienią 1949 roku, na polecenie władz ZSRR. Jednak prace przy budowie fabryki z udziałem Włochów prowadzono do końca 1950 roku. Potem kontynuowano je już pod kierunkiem Rosjan, aby w listopadzie 1951 roku oficjalnie uruchomić produkcję samochodów wg licencji radzieckiej Pobiedy. Licencja została Polakom “sprezentowana”, jednak za oprzyrządowanie fabryki i przeszkolenie specjalistów strona Polska musiała zapłacić 380 milionów złotych. Ponadto sprzedane Polakom maszyny wystarczały jedynie na uruchomienie produkcji, ale nie na jej kontynuację. Następnie trzeba było kupować kolejne urządzenia niezbędne do produkcji podzespołów, do zużywających się maszyn.

Oficjalne otwarcie fabryki i zmontowanie pierwszych 5 samochodów zaplanowano na 6 listopada, w rocznicę rewolucji październikowej. Ceremonia rzeczywiście się odbyła w zaplanowanym terminie, ale była wielką blagą. W rzeczywistości “wyprodukowane” w FSO pierwsze Warszawy, to były sowieckie Pobiedy, które w całości przyjechały z fabryki w Gorki. Jednak nie przeszkodziło w ponownym zjechaniu tych samochodów z linii produkcyjnej w FSO. Patronem fabryki został Feliks Dzierżyński, a w centralnym miejscu zakładu umieszczono jego wizerunek z podpisem “Bierz wzór z życia tow. Dzierżyńskiego“. Do końca 1951 roku zjechało z linii produkcyjnej FSO 75 samochodów.

Posiadana przez nas Warszawa ma 1101 numer seryjny i opuściła fabrykę w 1952 roku. Od początku produkcji wprowadzano liczne zmiany konstrukcyjne i modyfikacje. Początkowo polegały one głównie na “odchudzaniu” auta drogą zmniejszania grubości blach oraz nadmiarów odlewów i odkuwek. Do chwili zakończenia produkcji w 1973 roku wprowadzono przeszło 4000 zmian. Największe polegały na zmodyfikowaniu 50 konnego silnika dolnozaworowego tak, żeby w wersji górnozaworowej osiągał moc 75 KM , oraz na obniżeniu dachu i ścięciu garbu tak, że w rezultacie powstało nadwozie typu sedan. Łącznie wyprodukowano 254 471 egzemplarzy Warszaw. Wiele z nich bardzo dobrze zachowanych znajduje się do dzisiaj w rękach kolekcjonerów.